Z dziećmi jest tak: najpierw chcą wszystko robić same („Ja siam!”), a my im na to nie pozwalamy. Po paru latach chcemy, by samodzielnie zajmowały się obowiązkami, a one zupełnie nie mają na to ochoty.

Uczucia mają ogromną władzę – zmieniają rytm serca, podnoszą lub obniżają ciśnienie i temperaturę ciała, sprawiają, że mamy siłę lub nam jej brak. Są takie, które zbliżają i łączą, i takie, które niszczą. Co sprawia, że jedni dobrze sobie z nimi radzą, a inni wciąż się gubią?

Większość rodziców nie lubi wywiadówek. Nic dziwnego, rozmowa z nauczycielem o własnym dziecku nie jest łatwa. Warto się zatem do niej przygotować – dzięki temu unikniemy stresu i niespodzianek, a spotkanie z wychowawcą stanie się rzeczową wymianą zdań na temat sukcesów i trudności dziecka. Nie obawiaj się takich rozmów, nauczyciel też człowiek, postaraj się ze spokojem wysłuchać drugiej strony – przecież najważniejsze jest dobro dziecka.

Każdy rodzic chciałby, aby jego dziecko było lubiane przez rówieśników, by czuło się dobrze wśród kolegów i koleżanek. Rzeczywistość bywa, niestety, odmienna od naszych oczekiwań. Przyczyny braku akceptacji wśród dzieci mogą być różne. Czasem leżą po stronie odrzucanego dziecka, czasem po stronie grupy.

Byłam już wtedy dojrzałą kobietą. Wspólnie z moim młodszym bratem, też dojrzałym mężczyzną, opiekowaliśmy się mamą przebywającą w szpitalu. Podczas kolejnych odwiedzin mama zaczęła entuzjastycznie wychwalać mojego brata. A ja poczułam w sercu to samo ukłucie, ten sam ból, co w dzieciństwie.
Przecież to ja się staram, gotuję te zupki i latam po sklepach, a on, wystarczy, że kwiatki przyniesie i poopowiada te swoje anegdotki, a mama już cała w skowronkach. Zawsze wolała jego…

Dla dziecka nawet krótki pobyt w innym miejscu niż dom jest zawsze wielką atrakcją i urozmaiceniem. Jeśli uznacie, że dziecko jest już na tyle samodzielne, by mogło na kilka dni zostać samo u dziadków, warto spróbować.

Troskliwi i świadomi rodzice często zastanawiają się nad tym, jak wspierać poczucie własnej wartości u dziecka. Czy ich kilkulatek wyrośnie na człowieka, który wierzy w siebie i nie pozwala się źle traktować? Co można zrobić, by wzmacniać w nim przekonanie, że jest w porządku – taki, jaki jest?