Każdy rodzic chciałby, aby jego dziecko było lubiane przez rówieśników, by czuło się dobrze wśród kolegów i koleżanek. Rzeczywistość bywa, niestety, odmienna od naszych oczekiwań. Przyczyny braku akceptacji wśród dzieci mogą być różne. Czasem leżą po stronie odrzucanego dziecka, czasem po stronie grupy.

Byłam już wtedy dojrzałą kobietą. Wspólnie z moim młodszym bratem, też dojrzałym mężczyzną, opiekowaliśmy się mamą przebywającą w szpitalu. Podczas kolejnych odwiedzin mama zaczęła entuzjastycznie wychwalać mojego brata. A ja poczułam w sercu to samo ukłucie, ten sam ból, co w dzieciństwie.
Przecież to ja się staram, gotuję te zupki i latam po sklepach, a on, wystarczy, że kwiatki przyniesie i poopowiada te swoje anegdotki, a mama już cała w skowronkach. Zawsze wolała jego…

Dla dziecka nawet krótki pobyt w innym miejscu niż dom jest zawsze wielką atrakcją i urozmaiceniem. Jeśli uznacie, że dziecko jest już na tyle samodzielne, by mogło na kilka dni zostać samo u dziadków, warto spróbować.

Troskliwi i świadomi rodzice często zastanawiają się nad tym, jak wspierać poczucie własnej wartości u dziecka. Czy ich kilkulatek wyrośnie na człowieka, który wierzy w siebie i nie pozwala się źle traktować? Co można zrobić, by wzmacniać w nim przekonanie, że jest w porządku – taki, jaki jest?

By wierzyć w siebie, muszę mieć kogoś, kto we mnie uwierzy.

S. Garczyński

Porównując siebie z innymi, zawsze możesz stać się próżny lub zgorzkniały, zawsze bowiem znajdziesz lepszych lub gorszych od siebie.

Uczucia są podstawą rozwoju człowieka, wartościową i istotną częścią ludzkiej natury. Traktowane z należytą troską i szacunkiem mogą stać się podstawą dalszego rozwoju i osiągnięcia dojrzałości. Uczucia są po prostu faktem, są moralnie neutralne, są cennym darem i istotnym wsparciem w naszym życiu. Bez nich niemożliwe byłoby zrozumienie innych ludzi i wchodzenie z nimi w prawidłowe relacje.

(J. Sakowska)