Z badań psychologicznych wynika jasno, że dzieci, których rodzice ściśle kontrolują, co dziecko ma zadane, jak odrobiło prace domowe, z czego i kiedy ma sprawdzian – tracą wiarę w swoje siły i chęć do nauki. Trzeba je inaczej wspierać w nauce. Jak?
Zaangażowani i troskliwi rodzice często zastanawiają się, jak wspierać dziecko w nauce i czy pomagać mu odrabiać prace domowe. To szerokie zagadnienie, ale można pokusić się o stworzenie listy spraw do zapamiętania.
Doceń zdolności dziecka
Każde dziecko w naturalny sposób garnie się do zdobywania wiedzy. Tak jest od chwili narodzenia. Uczy się przyzywać mamę, chce dotknąć zabawki, chłonie ciekawe opowieści. Eksperymentuje, ryzykuje, zadaje setki pytań na godzinę. Bo jest ciekawe świata.
Dziecko ma pojemną pamięć i naturalne zdolności: językowe, muzyczne, artystyczne. Docieka także tego, jak zbudowane są maszyny, jakie prawa rządzą przyrodą.
Spójrz na córkę lub syna i zastanów się na tym, jakie ma zainteresowania, co potrafi. Zwracaj mu na to uwagę. Nie chwal („och, jaki ty mądry”), tylko doceniaj konkretne starania („widzę, jak cierpliwie składałaś ten model”, „ciekawe jest to, co opowiedziałeś mi o motylach”).
Zastanów się, czym jest szkoła
Z jednej strony dobra szkoła uczy, wychowuje, rozwija umiejętności, daje szanse na dobry zawód. Ale trzeba mieć świadomość, że system szkolny powstał w czasach, gdy nic nie wiedziano o tym, jak działa i jak uczy się mózg. Szkoła to miejsce, w którym dzieci przypadkowo dobiera się w klasy, a potem sadza w ławkach (mózg nie lubi bezruchu!), podaje się im teorię (uczymy się przez doświadczenie i działanie!), co 45 minut dzwoni dzwonek na lekcje i zmienia przedmiot zainteresowania (co z punktu widzenia neurodydaktyki nie ma sensu) i zadaje prace domowe (choć w domu chciałoby się odpocząć i pobawić). Na dodatek narzuca się uczniom, że powinni interesować się konkretnymi wycinkami wiedzy i być biegli we wszystkich przedmiotach. A przecież każdy człowiek jest inny! Co innego go zajmuje, w czym innym może się wykazać. Artyści, sportowcy, wizjonerzy, poeci – w szkole mogą mieć złe stopnie i tracić wiarę w siebie. Dlatego podchodź do szkolnych osiągnięć dziecka z dystansem i spokojem.
Nie pytaj o stopnie
Dziecko, które czuje presję zdobywania szóstek, prędzej czy później stanie się zestresowanym człowiekiem. Wszelkie badania pokazują, że uczenie się dla wyniku, dla nagrody – zniechęca i odbiera motywację do pracy. Dziecko, które wie, że rodzicom bardzo zależy na jego dobrych ocenach, czuje jeśli załapie gorszy wynik, rodzice przestaną je akceptować.
Nie denerwuj się gorszymi ocenami dziecka ani też nadmiernie nie przeżywaj celujących. Oceny nie mówią przecież nic o dziecku, jako o człowieku. To tylko wynik, w dużej mierze zależny od przypadku. Staraj się pokazać dziecku, że jest kochane i wartościowe niezależnie od stopni, jakie przynosi ze szkoły.
Nie kontroluj lekcji
Z badań psychologicznych wynika jasno, że dzieci, których rodzice ściśle kontrolują, co dziecko ma zadane, jak odrobiło prace domowe, z czego i kiedy ma sprawdzian – tracą poczucie sprawstwa. To znaczy: czują, że od nich tak naprawdę niewiele zależy. Tracą wiarę w swoje siły. Nie mają także okazji, by uczyć się odpowiedzialności.
Oddaj dziecku odpowiedzialność za jego naukę. Raz czegoś dopilnuje, innym razem zapomni – trudno. Do tego służy dzieciństwo: by uczyć się życia w świecie, by uczyć się – także na własnych błędach.
Zabierz na wycieczkę
Wyprawa do lasu, wyjście do muzeum czy teatru, wspólnie spędzone ciekawe warsztaty, seans w kinie, pokaz iluzji – to coś lepszego niż lekcje, to okazje do pogłębiania wiedzy i zainteresowań. A także – do zacieśniania więzi między rodzicami a dzieckiem.
Podsuwaj ciekawe treści
W każdym numerze Świerszczyka znajdziecie ciekawostki, logiczne zagadki i ciekawe teksty do czytania.
Pisma popularno-naukowe, takie jak Świerszczyk Reporter – to dobra okazja, by rozwijać zainteresowania dziecka. W każdym numerze znajdzie coś dla siebie, bo treści dobierane są z myślą o różnych pasjach i różnych kompetencjach.
Ucz się!
Nic nie działa tak dobrze, jak obserwowanie dobrego przykładu. Jeśli chcesz, by twoje dziecko garnęło się do wiedzy, nie osiadaj na laurach. Czytaj, oglądaj, sprawdzaj, zapisz się na kurs, odśwież znajomość języka obcego, wróć do młodzieńczych pasji, rozruszaj ciało. Niech dziecko zobaczy w tobie głodnego przygody podróżnika, niezłego kolarza, sprawnego majsterkowicza, wybornego kucharza. Pokaż mu, że nigdy nie jest za późno, by zrealizować swój pomysł na życie.
Fot. Shutterstock
Chcesz, by dziecko uczyło się przez zabawę? Kup dla niego książki i książkogry przygotowane przez redakcję Świerszczyka!