Czy powiedzenie dziecku, że ktoś jest od niego lepszy (szybszy, bardziej spokojny czy uzdolniony) zmobilizuje je do poprawy?

Czytanie, dawniej i dziś, to przepustka do świata wiedzy i wyobraźni. Tyle, że czytania trzeba się nauczyć. Zarówno składania liter w słowa, jak i nawyku sięgania po książkę. Jak wspierać dziecko w nauce czytania?

Zanim zaczniemy strofować dziecko, że nie potrafi się skupić na odrabianiu lekcji, najpierw zastanówmy się, jak sami organizujemy sobie pracę.

Jeszcze do niedawna dzieci bawiły się lalkami, misiami i klockami, teraz bawią się także używając komputera. Dyskutowanie nad tym, czy to dobrze, czy źle, nie ma najmniejszego sensu, bo komputer po prostu jest już w prawie każdym domu. Warto jedynie zastanawiać się, w jaki sposób powinien on towarzyszyć rozwojowi dziecka.

Według jednej z teorii językoznawczych, zwanej hipotezą Sapira-Whorfa, język kształtuje świadomość, czyli determinuje zarówno sposób myślenia danego człowieka jak i reagowania na otaczający go świat. Im więc bogatszy i bardziej precyzyjny język wyniesie dziecko z domu rodzinnego, tym większe prawdopodobieństwo, że w dorosłym życiu będzie potrafiło sprawnie rozumować i jasno przekazywać myśli. Rozmawiając z najmłodszymi, warto więc zwracać uwagę nie tylko na treść wypowiedzi, ale także na jej formę.

Każdy może się rozgniewać – to bardzo łatwe. Ale rzadką umiejętnością jest złoszczenie się na właściwą osobę, we właściwym stopniu i właściwym momencie, we właściwym celu i we właściwy sposób. To bardzo trudne.
Arystoteles

Niezbędnym elementem inteligentnego życia jest dostrzeganie świata uczuć i panowanie nad nimi.
Charmaine Liebertz

Każde, choćby najgrzeczniejsze dziecko, wielokrotnie wystawiło na próbę wytrzymałość nerwową swojego opiekuna.
– Nie chcę! Nie będę! Nie zrobię nie zrobięęęę!!! – krzyczy jak opętane.
– Nieeeeeeeeee!!! – wrzeszczy, leżąc na podłodze i wierzgając nogami.